ពួកខ្ញុំ និង លោកវេជ្ជបណ្ឌិតជនជាតិសាំងហ្គាពួរម្នាក់បានធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលជិត មួយម៉ោង ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្ទះអ៊ុំស្រីម្នាក់ដែលកំពុងដេកឈឺលើផ្ទះ សភាពដូចជាពិបាកមើលណាស់។ កាលពី ៦ខែមុនគាត់ត្រូវសម្លកកូរមួយឆ្នាំងស្រោចពេញរាងកាយរបស់គាត់ ឡើងរលួយអស់ពាក់កណ្តាលខ្លួន។ ដោយឮថាមានគ្រូពេទ្យពីបរទេសមកព្យាបាលដោយឥតគិតថ្លៃ គាត់ក៏ដាច់ចិត្តមករកយើង។ សាច់ជើងរបស់គាត់ទាំងពីរបានរលួយ ចូលគ្នាជាសាច់តែមួយទៅហើយ គាត់មិនអាចដើរបានទេ តែគាត់ប្រើដៃរបស់គាត់ដើម្បីអូសខ្លួនឝាត់ បើកាលណាគាត់ចង់ទៅ ណាម្តងៗ។ ពេលនោះលោកគ្រូពេទ្យបានសម្រេចចិត្តយកគាត់ទៅទុកដាក់ផ្ញើរជាមួយនឹងមន្ទីរពេទ្យធំមួយ។ ពួកយើងមានក្តី រីករាយយ៉ាងខ្លាំងដែលពេទ្យនៅទីនោះ ទទួលអ្នកជម្ងឺយ៉ាងរាក់ទាក់ នឹងមានសន្តានចិត្តសម្រាប់អ្នកក្រ។ រួចរាល់ហើយយើងក៏ត្រលប់មកភ្នំពេញវិញ ដោយទុកអ្នកជម្ងឺនៅទីនោះ។
៦ខែក្រោយមក….
ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១
ក្រុមការងារខ្ញុំ និងលោកវេជ្ជបណ្ឌិត នោះបានមកប្រទេសកម្ពុជាម្តងទៀត ហើយក៏មិនភ្លេចអ៊ុំស្រីកម្សត់ម្នាក់នោះដែរ។ លើកនេះពួកខ្ញុំមានចម្ងល់យ៉ាងខ្លាំង ដោយសារអ៊ុំស្រីមិនព្រមទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យធំដដែលនោះ តាមការទទូចសុំរបស់ពួកខ្ញុំឡើយ (ដល់ថ្នាក់ទទូចសុំគាត់ ដោយអាណិតគាត់ពេក)។ ទីបំផុត គាត់ដាច់ចិត្តបង្ហើបមាត់ បកស្រាយការពិតនៃភាពប្តេជ្ញារបស់គាត់ដល់ពួកខ្ញុំ…
វេជ្ជបណ្ឌិតឈាមជ័រ៖ មីងហ្អា! នៅនេះគេហូបបាយ មិនហួបខ្យល់ទេ បើមីងឯងអត់លុយទេ កុំនៅហ្នឹង អត់មានពីណាម៉ោព្យាបាលមីងឯងទេ។ មិនបាច់ចាំទេ ទៅផ្ទះវិញទៅ។
ទម្រាំគ្រូពេទ្យនេះដាច់ចិត្តនិយាយពាក្យសម្តីដ៏សប្បុរសធម៌នេះ អ៊ុំគាត់ចាំមើលគេដើរទៅ ដើរមក ឡើងមួយថ្ងៃទៅហើយ។ បងប្អូនដឹងថា មីងគាត់តបតទៅលោកគ្រូពេទ្យយ៉ាងម៉េចទេ? គឺមិននិយាយសូម្បីតែមួយម៉ាត់ ព្រោះមិនដឹងតបយ៉ាងម៉េចវិញ បើគេនិយាយអញ្ចឹងទៅហើយ។ ដូចនេះមីងសម្រេចចិត្តយកដៃច្រត់ដី អូសខ្លួនគាត់រហូតដាច់សាច់ភ្លៅអស់ ពីក្នុងមន្ទីរពេទ្យដល់ក្លោងទ្វារ ពីក្លោងទ្វារពេទ្យរហូតដល់បេនឡាន រួចគាត់លើកដៃសំពះសុំគេដោយសាររហូតមកដល់ផ្ទះវិញ ទើបជូនលុយឡានគេពេលគេដឹកមកដល់ផ្ទះ ដោយហេតុថា ពួកយើងបានទុកចិត្តពេទ្យរបស់រដ្ឋនោះពេក ទើបទុកគាត់ក្រោមការថែរក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់របស់ពេទ្យឈាមជ័រម្នាក់នោះ (អាចថាច្រើននាក់ក៏បាន ព្រោះម៉ាមន្ទីរពេទ្យអត់មានអ្នកបើកភ្នែកមើលអ៊ុំស្រីសោះ)។ គាត់អត់មានលុយជាប់ខ្លួនទេនៅពេលនោះ។ គាត់និយាយបណ្តើរយំបណ្តើរ។ លើកក្រោយនេះ យើងបានយកគាត់ទៅមន្ទីរពេទ្យដដែល ដោយឲ្យលុយមីង និង ឲ្យលុយដល់មន្ទីរពេទ្យសម្រាប់ការព្យាបាលមីងផងដែរ (បើលើកមុនចង់បានលុយណាស់ មិនគួរមកធ្វើឬកសប្បុរសនោះទេ ម៉េចមិនប្រាប់គេតាមត្រង់ទៅ បរទេសគេមិនទៅដឹងថាពេទ្យរដ្ឋស្រុកខ្មែរ ហុតឈាមរាស្រ្តអីណា)។ សង្ឃឹមថាអ៊ុំស្រីនឹងជាស្បើយឆាប់ៗនេះ ហើយមិនជួបរឿងដូចលើកមុននោះទៀតទេ។ មិនមែនតែអ៊ុំស្រី នោះទេ មានអ្នកជម្ងឺខ្លះទៀត ដែលត្រូវបញ្ចូនទៅភ្នំពេញ ខ្លះទៀតពួកក្រុមខ្ញុំ បានបញ្ចូនដោយផ្ទាល់ទៅព្យាបាលនៅខេត្តសៀមរាបទៀតផង តាមអាការៈជម្ងឺ។
នេះជាអ្វីដែលទាក់ទងនឹងលោកគ្រូពេទ្យឈាមជ័រ! នៅមានរឿងមួយទៀត ទាក់ទង និងអ្នកគ្រូពេទ្យឈាមខ្មែរ ដែលគាត់ជាជនជាតិស៊ីងហ្គាពួរ តែមានបេះដូងសម្រាប់ជនជាតិខ្មែរ ដែលខ្ញុំនឹងលើកមកនិយាយនៅអត្ថបទក្រោយៗទៀត។
បើអ្នកវិញ តើអ្នកគិតយ៉ាងណា?
កំណត់ហេតុ ឌីយ៉ា 
បាទបង គ្មានគេធ្វើ យើងជាឣ្នកផ្តើមធ្វើ
LikeLike
ពេញចិត្តពាក្យថា Let start form us!
LikeLike
ដឹងតាមគេលឺ តែដល់ឃើញផ្ទាល់ភ្នែកគឺកាន់តែភ្លឺណាបង!
LikeLike
និយាយលេងទេ! 🙂
LikeLike
ប្រុសសំឡាប់ខ្ញុំ! មិនអីទេបង មិនបាច់ប្រឡាក់ដៃបង ទុកអោយខ្ញុំសំលាប់ខ្លួនឯងចុះ!
LikeLike
នៅស្រុកខ្មែរយូរម៉េចក៏មិនដឹង រឺមិនដែលចូលពេទ្យ
កុំថាឡើយពេទ្យរដ្ឋ រហូតដល់ពេទ្យឈ្នួលនោះ
LikeLike
មែនហើយ!
LikeLike
ខ្ញុំមិនអាចថា មតិរបស់បងខុសនោះទេ! តែក៏មិនត្រូវទាំងស្រុងដែរ! អ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន នោះគួរតែធ្វើ។ យ៉ាងណាបើសង្គមយ៉ាងហ្នឹងហើយ កុំសូម្បីតែពាក្យសម្តីជាមនុស្សក៏គ្មាននោះទេ តួយ៉ាងដូចគ្រូពេទ្យនេះជាដើម។ សេវាបម្រើដល់ជនក្រីក្រគឺពិតជាមាន តែគេហាក់ដូចបំបាត់សេវានោះឈឹង ដោយអំពើពុករលួយឬ?
LikeLike
ខ្ញុំគិតថា ការចាត់ចែងរៀបចំអោយអ្នកធ្វើការបំរើរាជការថ្នាក់ណាដែល
មានប្រាក់ខែមិនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរស់ក្នុងជីវភាពធម្មតា គឺដូចប្រកាសដាក់
បញ្ជាអោយនាំគ្នាពុករលួយទៅ លៃយកម៉ារស់ស្រួលរៀងៗខ្លួនទៅ ដែរ ។
ជំរើសរវាងសីលធម៌និងដុំបាយនេះ…ដែលអាក្រក់ជាងនៅតាមក្រសួងនានា
ដូចជាសុខាភិបាល យុត្តធម៌…ទៅទៀតនោះគឺ នៅក្រសួងអបរំ ដែលគ្រូៗខ្លះ
ត្រូវបង្ខំចិត្តទុកឧត្តមគតិជាតិមួយកណ្ដុបសិន អោយក្មេងៗចេះសូកចេះប៉ាន់
មើលឃើញការអនុវត្តអំពើពុករលួយនៅនឹងមុខៗ តើដល់ម្នាក់ៗធំទៅអោយ
នរណាឃាត់នរណាបានថាកុំអោយស៊ីសំណូកនោះ ? មិនគួរបន្ទោសឬស្អប់
ខ្ពើមតែចំពោះនរណាម្នាក់ៗទេ វាជាជំងឺសង្គមនិងកង្វះខាតក្នុងការគ្រប់គ្រង
ដឹកនាំផងដែរ ដែលយុវជនខ្មែរគ្រប់រូបត្រូវរួមដៃគ្នាគិតគូខ្វាយខ្វល់ចូលរួម
ជួយដោះស្រាយហ៊ានចូលប្រលូកក្នុងចលនានយោបាយគ្រប់ថ្នាក់ពីភូមិឃុំ
សហគមន៍រហូតដល់ថ្នាក់ជាតិផងដែរ ។ ត្រូវបន្ទោសរឺនាំគ្នាដោះដូរអ្នកគ្រប់
គ្រងដឹកនាំផងបានត្រូវ ករណីមានអ្នកមានសមត្ថភាពជាង ល្អជាងជំនួសបាន។
នេះគ្រាន់តែជាជ្រុងមួយនៃការយល់ឃើញរបស់ខ្ញុំទេ !
LikeLike
ម៉ែគេម៉ែយើង មីងគេមីងយើង គួរតែធ្វើបុណ្យធ្វើទានទៅ
ក្រែលមានអាសន្នអន់ក្រអីទៅមានគេជួយម៉ែឪយើងដូចជួយធ្លាប់បានជួយម៉ែឪគេដែរ…
LikeLike
🙂
LikeLike
😦 let’s start from us!
LikeLike
T___________T ខ្លោចចិត្តនិងសង្វេគពេលអានត្រង់គាត់យកដៃច្រត់អូសខ្លួនពីមន្ទីរពេទ្យដល់បេនឡាន T_T គ្រាន់តែគិតក៏គួរឲ្យអាណិតដែរ ហ៊ឺម.. តើពេលណាទើបស្រុកយើងសម្បូរសប្បាយទៅណ៎..។
LikeLike
hahahhah… no idea.
LikeLike
នេះជារឿងមួយដែលត្រូវតែសរសេរដែរ ដើម្បីឲ្យកាន់តែដឹង! ម្យ៉ាងជារឿងបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក លឺផ្ទាល់ត្រចៀក ទើបទប់មិនបាន!
LikeLike
បើបញ្ហានេះមិនអស់ពីខ្មែរទេ ខ្មែរហ្នឹងឯងដែលអស់!
LikeLike
ហិហិ សម្លាប់ពេលនេះឲ្យហើយទៅ បើឡុងចឹងមែន! Report as SPARM
LikeLike
បើដឹងថាឡុង ងៃក្រោយក្លាយជាពេទ្យធន់នេះ! បងមិនលើកលែងឲ្យទេ!
LikeLike
មិនចម្លែកទាល់តែសោះនៅស្រុកខ្មែរ! វាមានរឿងកំសត់ច្រើនជាងហ្នឹងទៀត!
LikeLike
ពិភពលោកនេះនៅមានរឿងអយុត្តិធម៌ច្រើនជាងនេះរាប់ជំពូកឯណោះ!
LikeLike
អរគុណច្រើនសម្រាប់មតិនេះ!
LikeLike
ញ៉ុមមិនយល់ចឹងទេ! ក្រពះយ៉ាងណាក៏កុំឃោឃៅ រហូតសូម្បីឃើញគាត់អូសខ្លួនឡើងរលាត់ស្បែកអស់ហើយ អត់មើលទៀតនោះ!
LikeLike
ពេទ្យអត្មានិយមបែបនេះ តើថ្ងៃណាអស់ទៅ? តើមុនគេសំរេចចិត្តរៀនពេទ្យ តើគេមានមនសិការចង់ជួយគេទេ រឺគោលបំនងតែមួយគត់គឺលុយ! ឱ! ព្រះអើយ! បងឌីយ៉ា អរគុណសំរាប់អត្ថបទបង រឹតតែអោយផេនដាមានកំលាំងចិត្តរៀនបន្តទៅមុខទៀត ប្អូនបេ្តជ្ញានឹងមិនធ្វើដូចគាត់ទេ ប្អូននឹងគោរពមនសិការខ្លួនជានិច្ច!
LikeLike
ខ្មែរភាគច្រើនគិតរឿងក្រពះជាជាងជួយអ្នកដទៃ…
LikeLike
ខ្ញុំខ្មាស បរទេស ដែលគាត់មកស្តាប់ខ្មែរ យើងនិយាយរឿងនេះណាស់! គេបើកភ្នែកធំៗ ហួសចិត្តនឹងខ្មែរ ដែលសុទ្ធតែមានសេវាព្យាបាលសម្រាប់អ្នកក្រ! កុំថាដល់ព្យាបាលឲ្យជាដាច់ សូម្បីតែលាងរបួសដែលរលួយថ្មីៗនោះ ក៏គេអត់ចិត្តធ្វើដែរ!
LikeLike
ហើយមិនមែនមន្ទីរពេទ្យតូចតាចឯណា គឺមន្ទីរពេទ្យធំទៀត!
LikeLike
រឿងនេះទើបតែកើតឡើង កាលពី៦ខែមុននេះ ហើយកំពុងតែកើតឡើងនៅឡើយទេ!
LikeLike
ក្មេងតូចនេះ! មុខក្មេងតូចហ្នឹង មិនដឹងចិញ្ច្រាំគេ ឬគេចិញ្ច្រាំវិញទេ។ តែយ៉ាងណា ក៏បងពិតជាខឹងពិតមែន រកសរសេរយូរហើយ តែទើបតែមានពេល។ បើក្មេងតូចសរសេរវិញ ប្រាកដជាកក្រើកមិនខានទេ នេះដោយសារបងសរសេរតាមនឹកឃើញទេ។
LikeLike
ប៉ុន្មានឆ្នាំមុនខ្ញុំបានស្តាប់ វិទ្យុកអាស៊ីសេរី តាមរយះវេទ្ធិការពិភាគសា ហើយបានលឺគេលើកយករឿងមន្ទីពេទ្យមកនិយាយ។ ក្រសួងថ្នាក់លើបានតែនិយាយថា គេនឹងខិតខំបំបាត់ អំពើអសិលធម៏បែបនេះ។ បើសិនជារឿងនេះទើបតែកើតឡើងថ្មីៗ គេប្រាកដ៏ជានិយាយអោយតែរូចពីម៉ាត់ហើយមើលទៅ។
LikeLike
នេះជារឿងពិត ក្នុងកំឡុងពេលខ្ញុំធ្វើការ!
LikeLike
សម្លាប់ពេទ្យហ្នឹងចោល ហើយកាប់ជាកង់ៗ ទុកសាច់មួយចំហៀងធ្វើប្រហុក មួយចំហៀងទៀត យកទៅបរិច្ចាកឲ្យសួនសាច់..ចំណែកឯគ្រឿងក្នុងយកទៅធ្វើជាសាច់ផាក់ឡូវ ហើយយកឲ្យគ្រួសារពេទ្យម្នាក់ហ្នឹងទុកធ្វើម្ហូប…ហិហិហិ…ពិសពុលជាងពេទ្យហ្នឹងឬអត់បងឌី?
LikeLike
អូយ! ចង់ស្រក់ទឹកនេត្រា! កំសត់ម៉េះៗៗ!
LikeLike