១៦៤៥ ថ្ងៃ ឬ ៤ឆ្នាំ ៦ខែ ២ថ្ងៃ ដែលយើងបានស្គាល់គ្នា។ មានរឿងជាច្រើន ដែលយើងបានឆ្លងកាត់ជាមួយគ្នា។ មែនហើយ យើងស្រលាញ់គ្នាយូរហើយ។ នៅចាំទេកាលនោះ… អេ! ឈប់សិន! ចង់ឲ្យអូននិយាយអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗមុន ឬក៏ចាប់ផ្ដើមពីរឿងមិនល្អកាលពីមុន មុន? អឺមមម ចាប់ផ្ដើមពីរឿងល្អៗមុនក៏បាន។
មានចាំអត់ កាលអូនទៅបកប្រែនៅខេត្តកំពត ខាងទូកមាសនោះ? បងជាប្រធានគ្រប់គ្រងផ្នែកលក់នៅប្រចាំខេត្តកំពត ហើយអូនជាក្មេងខ្ចាត់ព្រាត់មកពីណាមិនដឹង។ កាលនោះយើងទើបតែស្រលាញ់គ្នាថ្មីៗ។ ជិតមួយឆ្នាំទេដឹង? ប្រធានអូនតម្រូវឲ្យអូនគេងនៅផ្ទះអ្នកភូមិជាមួយបរទេសដែលចុះមកបេសកកម្មរបស់អង្គការ Engineer Without Border ដើម្បីជីកអណ្ដូង។ មុនចុះមកខេត្តនេះ អូនសប្បាយចិត្តណាស់។ អូនអរព្រួចពេលដឹងថា ប្រធានអូនចាត់ឲ្យអូនចុះមកធ្វើការនៅកំពត ខេត្តដែលបងធ្វើការ។ អ្វីដែលអូនគិតគឺ ហោចណាស់ អូនក៏អាចជួបបងដើម្បីដើរលេង ឬគ្រាន់តែឃើញមុខបងក៏អស់ចិត្ត។ បកប្រែមួយថ្ងៃទាល់ល្ងាច ចប់ការងារភ្លាម អូនទូរសព្ទទៅបងភ្លាម។ សម្លេងបងពីរោះណាស់។ បងប្រាប់អូនថា ស្រុកដែលបងធ្វើការនៅឆ្ងាយពីទីនេះណាស់។ អូនរាងស្រងាកចិត្តបន្តិច។ ខានបានជួបបងបាត់។ និយាយជាមួយបងបន្តិច រួចក៏លាបងតាមទូរសព្ទ។ គម្រោងជួបមុខម្ចាស់ចិត្តត្រូវបានរលាយដូចតំណក់ទឹកសន្សើមខែចេត្រ។
អូនអង្គុយនិយាយលេងជាមួយពូមីងម្ចាស់ផ្ទះ។ ស្រាប់តែពេលនោះ អូនឮសម្លេងម៉ូតូមួយពីចម្ងាយ ហើយក៏ងាកមើល។ មិនដឹងមនុស្សអាក្រក់ណាទេ ជិះម៉ូតូកាត់ស្រែចូលមក (ផ្ទះពូមីងដែលខ្ញុំស្នាក់នោះ ត្រូវជិះកាត់ស្រែ ព្រោះអត់មានផ្លូវលំចូលទេ)។
- វីយ៉ា! (គេចុះពីលើម៉ូតូភ្លាម ហៅខ្ញុំភ្លាម)
- តោះទៅ!
- បង… (ខ្ញុំសម្លឹងមើលបុរសម្នាក់ដែលកំពុងវែកសក់ដ៏រលោងរបស់គេឲ្យរៀបរយ ហើយលើកជម្រាបសួរពូមីងម្ចាស់ផ្ទះ។
- ខ្ញុំបងប្រុសរបស់ វីយ៉ា! ខ្ញុំចង់នាំគេទៅលេងក្រុងកំពត។
-_- (បងប្រុស?)- នៅស្ងៀមធ្វើអីហ្នឹង ម៉េចមិនលាពូមីង និងក្រុមការងារទៅ! ទៅជាមួយបង!
- (ខ្ញុំនៅអេះអុញបន្តិច ព្រោះខ្លាចចិត្តបរទេស ដែលមេដាក់ការងារឲ្យនៅមើល ជួយបកប្រែឲ្យគេ ទោះពេលយប់អស់កិច្ចផុតម៉ោងការងារក៏ដោយ) so … team, here is my brother! He’s…
- Oh you want to hang out with your brother? that’s okay, sister. you go!
😀 (មិត្តបរទេសរបស់ខ្ញុំ ហាក់មិនចង់ឲ្យខ្ញុំពិបាកនិយាយ គេក៏និយាយមុន បើកផ្លូវឲ្យខ្ញុំ!) - er.. are you sure? I …
- It’s completely fine, Vya. we can call you if we need any translation tonight. but we definitely don’t need you now.
🙂 enjoy! - តោះ! (នៅឆ្លៀតមកតឿនទៀត ដឹងអត់ថាគេចង់ទៅដែរ ហាហាហា)
ហិហិ មិនបង្អង់យូរ ខ្ញុំលាពូមីង រៀបចំខោអាវស្លៀកពាក់ ហើយចេញទៅ។ ខ្ញុំផ្ដាំផ្ញើពូមីងឲ្យជួយមើលបរទេសផង រួចទើបឡើងម៉ូតូរបស់ប្រុសអាក្រក់របស់ខ្ញុំភ្លែត។ ចាំអត់? តាមផ្លូវដីក្រហម នៅជុំវិញយើងសងខាងផ្លូវ សុទ្ធតែវាលស្រែល្វឹងល្វើយដាច់កន្ទុយភ្នែក។ ម៉ូតូពណ៌ខ្មៅ បើកកាត់ផ្លូវលំដ៏តូច មានដើមឈើធំនៅសងខាងដង្ហែជាជួរៗយោលយោករេរាទៅតាមខ្យល់ទម្លាក់ផ្កាពណ៌ក្រហម លឿង ផ្កាឈូក មកលើយើងទាំងពីរ។ បងបែរមុខមកក្រោយបូញមាត់មករកអូន។
- ស្អីហ្នឹង? មើលផ្លូវទៅ ប្រយ័ត្នធ្លាក់ស្រែណា!
- -.- (គាត់ញញឹមយ៉ាងស្រស់ រួចបូញមាត់មកដដែល)
- នែ!
- ថើបមួយសិនមក៍ មិនចឹងជិះចូលស្រែទាំងពីរនាក់ឥឡូវហើយ!
- -_-‘
ខណៈនោះហើយ ដែលព្រះអាទិត្រកំពុងបញ្ជេញរស្មីដ៏ស្រទន់ ជះពន្លឺពណ៌មាសមកគ្របដណ្ដប់លើធម្មជាតិពណ៌បៃតងស្រស់ ស្របនឹងខ្យល់ត្រជាក់ ហាក់បន្ទន់ចិត្តខ្ញុំឲ្យលង់ទៅនឹងសម្រស់បុរសម្នាក់ដែលកំពុងតែងាកមករកខ្ញុំក្នុងពេលតែប៉ុន្មានវិនាទីនេះ។ នៅលើទោចក្រយានដែលកំពុងធ្វើដំណើរទៅមុខតាមផ្លូវក្រវិចក្រវៀនក្បែរដងភ្នំអមដោយសម្លេងសត្វរៃ សត្វកង្កែបស្រែកអឺងកងហាក់បង្ខំឲ្យយើងទាំងពីរថើបគ្នាក្នុងថ្ងៃរៀបការ។ ខ្លួនរបស់អូនដែលកំពុងអាស្រ័យឯកែបក្រោយរបស់យានស្នេហា លើកដៃទាំងទ្វេអោបក្រសោបកបង ជំទើតខ្លួនបន្តិច ហើយអោនទៅក្រេបជញ្ជក់បបូរមាត់ដ៏ក្រហមស្រទន់របស់បង ហាក់មិនខ្វល់ថានឹងមានអ្នកណាឃើញយើងឡើយ។ ប៉ុន្មានវិនាទីនេះហើយ ដែលអូនទទួលស្គាល់ថា ក្នុងមួយជីវិតអូន គ្មានស្នាមថើបណាដែលត្រជាក់ផ្អែមល្ហែមដល់បេះដូងដូចពេលនេះឡើយ។ បុរសកំហូចដកបបូរមាត់ រួចបែរទៅមើលផ្លូវវិញទាំងញញឹម។ ព្រះអាទិត្រហាក់យល់ថា វេលាដ៏ផ្អែមល្ហែមនេះបានកន្លងផុតទៅហើយ ក៏គេចវេសចរលិចបាត់ពីជើងភ្នំម្ខាងបាត់ទៅ បន្សល់ទុកតែពន្លឺស្រអាប់លប់បាត់អស់ទិដ្ឋភាពនៅជុំវិញយើង។ រីឯយានដ៏តូចរបស់យើងក៏បានឆ្លងផុតផ្លូវលំ មកដល់ផ្លូវជាតិល្មម។ បងនាំអូនជិះទៅញុាំអាហារល្ងាចក្បែរមាត់ព្រែកក្រុងកំពត…
អ្ហឺម…មិនដឹងថាហេតុអ្វីបានជាចិត្តដែលអូនខឹងបងយ៉ាងខ្លាំងមុននេះ បែរជារលាយបាត់បង់ទៅ នៅពេលដែលអូនគ្រាន់តែសរសេររំឮកស្នាមស្នេហ៍ចាស់លើទឹកដីសមុទ្ទទឹកសាបនេះសោះ។ ពេលនេះអស់អារម្មណ៍សរសេររឿងមិនល្អរបស់យើងហើយ។ មើលទៅ គឺអូនទៀតហើយដែលត្រូវខលទៅបងមុន។ ស្នេហាគឺបែបនេះឯង។ ម្ដងម្កាលយើងមិនត្រូវគ្នា ហើយក៏ត្រូវមានម្នាក់និយាយរកម្នាក់ទៀតមុន។ ហើយរាល់លើក យើងត្រូវបង្ខំចិត្តខ្លួនឯង ឲ្យនិយាយពីហេតុផល និងទទួលយកកំហុសរៀងខ្លួន។ យើងស្រលាញ់គ្នាជិត ៥ឆ្នាំហើយ។ បើត្រូវបែក ក៏គួរតែបែកមុននេះដែរមែនទេ? មកទល់ពេលនេះហើយ កំហុសធំប៉ុណ្ណាក៏វាមិនធំដូចចិត្តដែលយើងស្រលាញ់គ្នាដែរ។ សន្យាណា! សន្យាថា យើងនឹងស្រលាញ់គ្នារហូត ហើយស្រលាញ់គ្នា និងរក្សាចិត្តអារម្មណ៍ល្អៗសម្រាប់គ្នាដ៏រាបយើងស្លាប់លាចាកលោកនេះណា! ម្ចាស់ចិត្តអូន! 
^_^
អត្ថបទទាក់ទង៖
